این مفهوم به رفتاری اشاره دارد که در آن فرد یا چیزی از مسیر مستقیم، حق یا عقیده یگانه منحرف می‌شود. این انحراف می‌تواند اشکال مختلفی به خود بگیرد؛ از خم شدن و کرنش در برابر چیزی تا تمایل قلبی به سمت شخصی خاص، و در نهایت، ترک کامل عقیده یا دین.
در تعابیر اولیه‌ی این مفهوم، خمیدن می‌تواند نشان‌دهنده‌ی نرمش، انعطاف‌پذیری بیش از حد، یا حتی تسلیم شدن در برابر فشارهای بیرونی یا تمایلات درونی باشد. همچنین، میل کردن به کسی به معنای گرایش قلبی و تمایل باطنی به سوی یک فرد یا گروه است که این خود می‌تواند زمینه‌ساز جدایی از وحدت یا عقیده اصلی باشد. این تمایلات، اگرچه در ابتدا ممکن است ظاهری خفیف داشته باشند، اما می‌توانند آغازگر روندهایی باشند که به گسست می‌انجامند.
سخت‌ترین و جدی‌ترین معنای ارائه‌شده، برگشتن از دین است که به آن ارتداد اطلاق می‌شود. این مفهوم، نهایتِ انحراف و گسست از یک نظام عقیدتی یا باورهای بنیادین را نشان می‌دهد. در تاریخ و متون دینی، این معنا همواره با حساسیت و اهمیت ویژه‌ای مورد بررسی قرار گرفته است و نشان‌دهنده‌ی قطع کامل پیوند با مجموعه‌ای از اصول و اعتقادات است که پیش از آن فرد بدان پایبند بوده است.
