در علم حقوق، خیانت به اعمال مجرمانه علیه دولت یا ملت اطلاق می‌شود. در گذشته، این مفهوم بیشتر به معنای خیانت علیه حاکم یا پادشاه به کار می‌رفت و به آن خیانت ملی می‌گفتند. فردی که مرتکب چنین عملی می‌شود، خائن نامیده می‌شود. خیانت به کشور به طور خاص شامل تلاش برای آسیب رساندن به امنیت ملی از طریق برقراری ارتباط با یک کشور خارجی دارای حاکمیت و استقلال است. اساس جرم بودن این عمل، نقض پیمان، بی‌وفایی و زیر پا گذاشتن حقوقی است که کشور و دولت نسبت به شهروندان خود دارند. در تعریفی دیگر، خیانت به معنای سوءاستفاده از اعتماد یک فرد یا گروه و انجام عملی است که منجر به زیان مادی یا معنوی آن‌ها شود. این تعریف، مفهوم خیانت را فراتر از حوزه سیاسی و حقوقی به روابط شخصی و اجتماعی نیز گسترش می‌دهد. از نظر لغوی، کلمه خیانت از ریشه خَوَن گرفته شده و به معنای مخالفت پنهانی با حق و پیمان است. لغت‌شناسان نیز خیانت را به معنای نقض مخفیانه عهد و پیمان تعبیر کرده‌اند. ولتر، فیلسوف مشهور، افعالی مانند خالی کردن خزانه، فاش ساختن اسرار، یا تحویل دوست به دشمن را از جمله اعمالی می‌داند که توسط یک خائن انجام می‌شود.
