کمال‌گرایی یکی از مسائلی است که بسیاری از افراد به نوعی با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، اما از ماهیت آن آگاهی ندارند. کمال‌گرایی به شکل بیمارگونه به معنای داشتن معیارها و انتظارات بسیار بالا و غیرواقعی است که عملاً قابل دستیابی نیستند. در نتیجه، فرد کمال‌گرا در مواجهه با چالش‌ها احساس گناه و شرم می‌کند و خود را سرزنش می‌نماید. معنای لغوی این واژه به این معناست که شما برای رسیدن به بهترین نسخه از خود، در چارچوب عقلانی و واقع‌گرایانه تلاش می‌کنید. بر اساس این تعریف، شما با آگاهی و اطلاعات صحیح و کافی در مسیر پیشرفت حرکت می‌کنید. اگر هم با شکست مواجه شوید، دوباره تلاش می‌کنید تا اوضاع را بهبود بخشید. اگر کمال‌گرایی به عنوان یک ویژگی مثبت برای افزایش انگیزه به کار گرفته شود، می‌تواند به رشد و توسعه شخصیت فرد کمک کند. اما کمال‌گرایی غیرواقع‌گرایانه می‌تواند زندگی را به سمت نابودی سوق دهد. بزرگترین چالشی که بسیاری از افراد با آن مواجه‌اند، ناآگاهی از کمال‌گرایی خود است. آن‌ها معمولاً فکر می‌کنند که انگیزه‌های درونی‌شان ناشی از داشتن استانداردهای بالاتر برای زندگی است و به همین دلیل تمام تلاش خود را برای دستیابی به این استانداردها می‌کنند.
