برونئی (Brunei) یک کشور کوچک و ثروتمند در جزیره بورنئو واقع در جنوب شرق آسیا است. این کشور بهطور رسمی با نام دولت اسلامی برونئی، صلح و آرامش شناخته میشود و در شمال غربی جزیره بورنئو، بین دو ایالت مالزی، ساراواک و ساباح قرار دارد.
پایتخت: پایتخت این کشور، بندر سری بگاوان است که بزرگترین شهر آن نیز محسوب میشود.
زبان: زبان رسمی برونئی، مالایی است، اما انگلیسی نیز بهطور گستردهای صحبت میشود.
حکومت: این منطقه یک کشور سلطنتی است و سلطان حسن البلکیه به عنوان سلطان و نخستوزیر کشور عمل میکند. او یکی از ثروتمندترین افراد جهان است.
اقتصاد: اقتصاد برونئی بهطور عمده به نفت و گاز طبیعی وابسته است. این کشور دارای منابع غنی از انرژی و درآمد بالایی از فروش نفت است. این وابستگی به منابع طبیعی باعث شده که این منطقه یکی از بالاترین سرانههای درآمد در جهان را داشته باشد.
فرهنگ: فرهنگ منطقه تحت تأثیر اسلام و سنتهای مالایی قرار دارد. این کشور دارای مساجد زیبا و معماری اسلامی است و جشنوارههای مذهبی و فرهنگی مهمی در آن برگزار میشود.
محیط زیست: این کشور دارای جنگلهای بارانی و تنوع زیستی بالا است و تلاشهای زیادی برای حفظ محیط زیست و توسعه پایدار انجام میدهد.
روند استعمارزدایی در شبهجزیره مالایا شامل مالزی، سنگاپور و برونئی، که از آسیاییهای استعمارشده توسط انگلیس بودند، نسبتاً آرام پیش رفت، که در مقایسه با کشورهای همسایه جنوب شرقی آسیا کاملاً تضاد داشت.
در ماه آوریل سال ۲۰۰۸، شرکت سلیا اعلام کرد که جزایر فنلاند و برونئی را در جهان به دست آوردهاست و قصد دارد تا آنها را به استراحتگاههای مرسوم مدرن تبدیل کند. سلیا در حدود ۸۰۰ میلیون دلار (۲۱۸ میلیون دلار) برای خرید جزایر هزینه کرد و قصد دارد تا ۴ میلیارد دینار دیگر (۶۵۴ میلیون دلار) را برای توسعه صرف کند. جزیره برونئی به یک معبد تلویزیون مد تبدیل خواهد شد و جزیره فنلاند تبدیل به یک جامعه مد به نام کاخ اف تی وی خواهد شد.
جزیرهها در فاصلهٔ ۸ کیلومتری کرانهٔ بورنئو، در نزدیکی ایالت مالزیایی صباح و برونئی دارالسلام، بر کرانه شمالی خلیج کوچک برونئی، رودرروی دریای جنوبی چین جای دارند. جزیره لابوآن عمدتاً مسطح و موجی شکل است و بلندترین نقطهٔ آن تنها ۸۵ متر ارتفاع دارد.
در سال ۱۸۴۸ جنبش حق رأی زنان در ایالات متحده آمریکا به یک جنبش اجتماعی گسترده تبدیل شد. در سال ۱۸۹۳، نیوزیلند نخستین کشوری بود که حق رأی زنان را به رسمیت شناخت. امروزه در میان کشورهایی که مردم میتوانند در تصمیمات سیاسی و حاکمیتی-دولتی رای دهند، تنها کشورهای بوتان، برونئی و واتیکان هستند که حق زنان برای شرکت در انتخابات را به رسمیت نشناختهاند.