لغت نامه دهخدا
سرو بودیم گاه چند بلند
کوژ گشتیم چون درونه شدیم.کسائی.ز رشک چهره تو ماه تیره گشت و خجل
ز شرم قامت تو سرو کوژ گشت و دوتاه.فرخی ( دیوان چ عبدالرسولی ص 359 ).رجوع به کوژ و کوژ شدن شود.
کوژ گشتن
سرو بودیم گاه چند بلند
کوژ گشتیم چون درونه شدیم.کسائی.ز رشک چهره تو ماه تیره گشت و خجل
ز شرم قامت تو سرو کوژ گشت و دوتاه.فرخی ( دیوان چ عبدالرسولی ص 359 ).رجوع به کوژ و کوژ شدن شود.
