لغت نامه دهخدا
پاپژ. [ پ َ ] ( اِ مرکب ) زمین پست و بلند و ناهموار. || گل کهنه و نرم. طین. ( برهان ). و نیز رجوع به پژ شود.
پاپژ
فرهنگ معین
(پَ ) ( اِ. ) ۱ - زمین پست و بلند و ناهموار. ۲ - گل کهنه و نرم.
فرهنگ عمید
= پژ۱
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱ - زمین پست و بلند و ناهموار. ۲ - گل کهنه و نرم طین.
زمین پست و بلند و ناهموار
ویکی واژه
زمین پست و بلند و ناهموار.
گل کهنه و نرم.
