لغت نامه دهخدا
( وطیئة ) وطیئة. [ وَ ءَ ] ( ع اِ ) نوعی از طعام که به شیر و خرمای خسته برآورده ترتیب دهند. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). || کشک شکرآمیخته. ( ناظم الاطباء ). پینوِ شکرآمیخته. ( منتهی الارب ). || جوال که در وی گوشت خشک و نان کاک دارند. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). غرارة. ( مهذب الاسماء ). حدیث: اخرج ثلاث اُکل من وطیئة؛ ای ثلاث قرص من غرارة. ( منتهی الارب ).
