لغت نامه دهخدا وشیظ. [ وَ ] ( ع ص، اِ ) پیروان و نوکران. || مردم درشت خوی و گول. || گروه پراکنده از هر جای و هر جنس که از یک اصل نباشند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ).
