لغت نامه دهخدا معظعظ. [ م ُ ع َ ع ِ ] ( ع ص ) سهم معظعظ؛تیری که در وقت رفتن بلرزد و چاوچاوان رود و پیچد. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
