لغت نامه دهخدا مذمذم. [ م ُ ذَ ذِ ] ( ع ص ) کم کننده بخشش. ( آنندراج ): ذمذم الرجل؛ قلل عطیته. ( اقرب الموارد ). رجوع به ذمذمة شود.
