لغت نامه دهخدا ( مداکة ) مداکة. [ م َ / م ُ ک َ ] ( ع ص ) ارض مداکة؛ زمین خروسناک. ( منتهی الارب ). کثیرةالدیوک. مدیکة. ( متن اللغة ). کثیرةالدیکة. ( اقرب الموارد ). مَداک. مُداک. جای خروسناک، که در آن خروس بسیار باشد. ( ناظم الاطباء ).
