لغت نامه دهخدا قریین. [ ق َ ری ی َی ْ ] ( اِخ ) تثنیه قَری، و آن نام جائی است که در شعر سیاربن هبیره از خاندان بنی ربیعةبن مالک از آن یاد شده است: لیالی حلت بالقریین حلةو ذی مرخ یا حبذا ذاک وادیا.( از معجم البلدان ).
