طنابیر، واژه‌ای عربی و جمعِ طنبور است. این واژه در منابع معتبر لغوی، از جمله کتاب مهذب الاسماء و اقرب الموارد به‌عنوان شکل جمعی این ساز موسیقی ثبت شده است. طنبور، خود از سازهای زهی کهن و رایج در بسیاری از فرهنگ‌هاست که با زخمه‌زدن نواخته می‌شود. بنابراین، کاربرد واژهٔ طنابیر برای اشاره به چندین عدد از این ساز صحیح خواهد بود. در متون ادبی و تاریخی فارسی نیز گاه این جمع عربی به‌کار رفته و نشان‌دهندهٔ نفوذ و تأثیر زبان عربی بر گنجینهٔ واژگانی فارسی است. رعایت دقیق این شکل جمع در متون رسمی و پژوهشی، حائز اهمیت است.
