طبیجة در زبان عربی، اسمی مؤنث و بهمعنای مَقعد است. این کلمه در منابع معتبر لغوی عربی، همچون کتاب منتهی الارب و نیز در فرهنگ آنندراج با همین معنا ثبت و تأیید شده است. بنابراین، کاربرد اصلی این واژه در متون کهن و لغتنامهها، اشاره به بخش پایانی دستگاه گوارش انسان دارد. در بررسی ساختار واژه، طبیجة از ریشۀ ثلاثی مجرد طَبَجَ مشتق شده و با وزن فَعیللة صرف میشود. این شکل از اشتقاق، در زبان عربی برای ساخت برخی از اسامی خاص بهکار میرود. با توجه به اینکه این واژه در فارسی امروز کاربرد رایجی ندارد، عمدتاً در متون تخصصی تاریخی، ادبی یا پزشکی کهن و نیز در پژوهشهای ریشهشناسی قابل مشاهده است. در متون فارسی، معادل دقیق و رایجتر برای این مفهوم، واژۀ مَقعد یا عبارت نشیمنگاه است. بنابراین، در ترجمهها و متون رسمی فارسی، بهجای کاربرد مستقیم طبیجة، استفاده از معادلهای فارسیِ شناختهشده و استاندارد توصیه میشود تا از وضوح و سهولت در انتقال مفهوم اطمینان حاصل گردد.
