واژه «ثدیاء» در زبان عربی و فارسی به زنی گفته می‌شود که پستان‌های بزرگی دارد. این کلمه از ریشه «ثَدْ» گرفته شده است و در ادبیات و متون قدیمی برای توصیف زنان با ویژگی ظاهری خاص یعنی داشتن پستان‌های بزرگ به کار می‌رود. چنین توصیفی ممکن است در زمینه‌های مختلف ادبی، پزشکی یا فرهنگی استفاده شود. در کاربردهای زبانی، «ثدیاء» ممکن است علاوه بر معنای ظاهری، به صورت استعاری نیز به کار رود. برای مثال، در برخی متون ادبی بزرگ بودن پستان‌ها می‌تواند نمادی از مادری، توانایی تغذیه یا زایش باشد و به نوعی به قدرت باروری و نقش مادرانه اشاره کند. البته در زبان روزمره این واژه کمتر استفاده می‌شود و بیشتر در متون کهن یا متون تخصصی دیده می‌شود.
