واژه‌ی صَلنفَح در زبان عربی، صفت مشبهه بوده و به معنای کسی یا چیزی است که بسیار بانگ و فریاد برمی‌آورد. این صفت معمولاً برای توصیف فردی پرسر و صدا یا جمعیتی پرسروصدا به کار می‌رود و بر شدت و تعدد آواز یا فریاد دلالت دارد. در منابع کهن لغت عربی، از جمله کتاب معتبر منتهی الارب که از مراجع مهم لغوی محسوب می‌شود، به این معنا تصریح شده است. کاربرد این واژه فراتر از انسان بوده و می‌تواند برای توصیف هر موجود یا پدیده‌ای که صدای بلند و پیوسته ایجاد می‌کند نیز مورد استفاده قرار گیرد. بنابراین، می‌توان دریافت که این واژه بار معنایی شدت و کثرت را در خود دارد و در بافتارهای مختلف برای بیان پرسر و صدا بودن یک موضوع به‌کار می‌رود. شناخت چنین واژه‌هایی در درک متون ادبی و کهن فارسی و عربی که اغلب از این ظرایف زبانی بهره می‌برند، بسیار سودمند و ضروری است.