سیلی زن

انگشت تر نکرده ام از بزم اهل جود سیلی زنان به سفره حاتم نشسته ام

سوی بالا کند چو دود گریز دست سیلی زنان آتش تیز

به گلشن گل اگر از رنگ و بوی خود سخن سازد نسیم صبحدم سیلی زنان دور از چمن سازد