اصطلاح «شاه زور» در زبان فارسی به کسی گفته می‌شود که از قدرت و توان بسیار زیادی برخوردار است. این ترکیب مرکب از دو واژه «شاه» به معنای فرمانروای بزرگ و «زور» به معنای قدرت و توانایی شکل گرفته است و به‌طور استعاری برای توصیف افرادی به کار می‌رود که از نظر جسمانی، روحی یا اجتماعی، قدرت قابل توجهی دارند.
در ادبیات عامیانه و محاوره، «شاه زور» معمولاً کنایه‌ای از کسی است که می‌تواند بر دیگران سلطه داشته باشد یا در موقعیت‌های دشوار، به راحتی موفق می‌شود. این عبارت نه فقط به قدرت جسمی، بلکه گاهی به مهارت، اراده یا نفوذ اجتماعی نیز اشاره دارد. به همین دلیل، به کار بردن آن می‌تواند تحسین‌آمیز یا تمسخرآمیز باشد، بسته به لحن و موقعیت.
به طور کلی، «شاه زور» تصویری از قدرت مطلق و برتری بر دیگران ارائه می‌دهد و در فرهنگ عامه به نوعی نماد قدرت و استقامت محسوب می‌شود. این عبارت یادآور این است که در بسیاری از موقعیت‌ها، داشتن توانایی یا قدرت برتر می‌تواند فرد را به جایگاه ویژه‌ای برساند و اطرافیان را تحت تأثیر قرار دهد.
