لغت نامه دهخدا شاشه دان. [ش َ / ش ِ ] ( اِ مرکب ) شاشدان. آبدان. مثانه. || گلدان و ظرفی که درآن شاش کنند. ( ناظم الاطباء ). رجوع به شاشدان شود.
