همان کس که مبادرت به ایجاد شکاف یا روزنه‌ای در دیوار یا هر سطح دیگری نماید، در حقیقت مرتکب عملی شده است که می‌تواند تبعات و پیامدهای متعددی را به دنبال داشته باشد. این اقدام، صرف نظر از انگیزه و نیّت فاعل، ممکن است به تخریب اموال، نقض حریم خصوصی، یا ایجاد خسارتی جدی منجر گردد. بنابراین، عمل مذکور در چارچوب قوانین و مقررات، اغلب به عنوان رفتاری ناپسند و قابل پیگرد تلقی می‌شود.
در بُعدی کلان‌تر، هرگونه ایجاد سوراخ یا شکاف در سازه‌های مختلف، اعم از ساختمان‌ها، تأسیسات زیربنایی یا دیوارهای حائل، می‌تواند به کاهش استحکام و پایداری آن سازه بینجامد و ایمنی و امنیت عمومی را به مخاطره اندازد. از این رو، حفظ تمامیت فیزیکی اماکن و املاک، نه تنها یک وظیفهٔ شهروندی، بلکه ضرورتی انکارناپذیر برای جلوگیری از بروز حوادث ناگوار و تضمین سلامت جامعه محسوب می‌گردد.
در نتیجه، عمل ایجاد سوراخ، فارغ از مقیاس و دامنهٔ آن، اقدامی است که باید با درنظرگرفتن کلیهٔ جوانب فنی، امنیتی و قانونی صورت پذیرد. در غیر این صورت، فرد خاطی نه تنها مسئول جبران خسارات وارده خواهد بود، بلکه ممکن است به موجب قانون، با مجازات‌های پیش‌بینیشده نیز مواجه گردد. لذا آگاهی از این مقررات و پایبندی به آن، برای همگان امری ضروری است.
