سلنج
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
( صفت ) کسی که لب بالایین یا لب زیرین او چاک داشته باشد لب شکری.
دانشنامه عمومی
این گیاه با شاخه های پرخار به صورت تیغهای مثلثی مورد تعلیف شتر قرار می گیرد و در ماسه ریگزارهای بیابانها رشد می کند و مقداری تلخی با طعم شوری دارد.
رویشگاه آن عربستان سعودی، کویت، قطر، بحرین، عمان، عراق، ایران، پاکستان و افغانستان است.