لغت نامه دهخدا
روشن گردانیدن. [ رَ / رُوش َ گ َ دَ ] ( مص مرکب ) روشن گرداندن. تنویر. ( دهار ).نورانی ساختن. تابان کردن. ازهار. درخشان و رخشان ساختن. ( از یادداشت مؤلف ): آفتابی بدان روشنایی که به نوزده درجه سعادت رسیده بود جهان را روشن گردانید. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 385 ). دستهای راست دادند... در حالتی که روشن گردانیده بود خدای تعالی بصیرتهای ایشان را. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 312 ). || جلا دادن. صیقل زدن. روشن کردن: ذوالقرنین بفرمود تا آن سوزن در جایی بمالیدند تا سیاه شد باز پیش رسول فرستاد رسول آن را روشن گردانید. ( قصص الانبیاء ص 194 ). آنگاه سامری آمد و گوساله رابیرون آورد و روشن گردانید. ( قصص الانبیاء ص 113 ).
- روشن گردانیدن آواز؛ صافی کردن آن. صاف کردن آن: طعامها که آواز را روشن و صافی گرداند باقلی است و مویز. ( ذخیره خوارزمشاهی ). و رجوع به روشن کردن شود.
