لغت نامه دهخدا
ثوفیل. [ ث َ ءُ ] ( اِخ ) یا بقول ابن الندیم تیوفیلی بن ثوما نصرانی رهاوی. ابن منجم. او در بغداد رئیس منجمین مهدی خلیفه بود و علم احکام نیک دانستی و گویند او را پیش گوئیهای غریب بود و سال عمر او به حدود نود رسید او راست: نقل سوفسطیقای ارسطو ظاهراً بسریانی، چه یحیی بن عدی از نقل ثوفیلی سوفسطیقا را بعربی ترجمه کرده است. رجوع به تیوفیلی شود.
