تبارء

لغت نامه دهخدا

تبارء. [ ت َ رُءْ ] ( ع مص ) از یکدیگر جدا شدن. افتراق. ( از اقرب الموارد ).
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
مجال
مجال
عضو
عضو
چیره
چیره
فال امروز
فال امروز