استیدن

لغت نامه دهخدا

استیدن. [ اِ دَ ] ( مص ) استادن. ( شعوری ). ایستادن.

فرهنگ معین

(اِ دَ ) (مص م. ) نک ستیدن، سِتُدن.

فرهنگ فارسی

ایستادن، استادن، برپاشدن، برخاستن، استیده: ایستاده
ایستادن

ویکی واژه

نک ستیدن، سِتُدن.