گلف گردی

تو آسوده جان باش و آزاد دل که گردی زکردار ما شاد دل

گر به دست دشمنان گردی اسیر به که باشد نفس بد بر تو امیر

چند با خسرو سرگشته چو گردون گردی برنگردی، ز وی، اندیشه گردون نکند

ازین فوج، گردی به دریا رسید به دریا نم آب را خاک چید

که گر بر کام من گردی زهی ب خت فدا سازم به پایت افسر و تخت

بهل آن آب را، که تر گردی مخور این سبزه را، که خر گردی