در دانش نجوم و احکام نجومی، اصطلاح اثنا عشریات به دوازده بخش مساوی از هر برج فلکی اطلاق میگردد. ابوریحان بیرونی در کتاب التفهیم توضیح میدهد که هر برج که ۳۰ درجه است، به ۱۲ قسمت مساوی تقسیم میشود و هر قسمت معادل ۲.۵ درجه خواهد بود. هر یک از این بخشها، اثنا عشریه نامیده میشود و دارای سیارهای حاکم است. به این ترتیب، اولین اثنا عشریه در هر برج تحت حکومت سیارهی حاکم همان برج قرار دارد، دومین اثنا عشریه متعلق به سیارهی حاکم برج بعدی است و این ترتیب تا پایان برج ادامه مییابد.
روش محاسبهی اثنا عشریات
از آنجا که تقسیم برج به ۲.۵ درجه و محاسبهی موقعیت سیارات در این تقسیمبندی ممکن است دشوار باشد، به ویژه با وجود کسرهای اعشاری، اخترشناسان روش سادهتری را ابداع کردند. در این روش، درجهی مورد نظر در برج را در عدد ۱۲ ضرب میکنند، سپس حاصل را بر ۳۰ تقسیم مینمایند. خارجِ تقسیم، نشاندهندهی شمارهی برجی است که اثنا عشریه در آن قرار دارد. شمارهگذاری برجها از همان برجی که نقطهٔ شروع محاسبه در آن واقع شده، آغاز میشود و به ترتیب برجهای بعدی ادامه مییابد. هنگامی که به برجی میرسیم که درجهی آن به ۳۰ نرسیده، سیارهی حاکم آن برج، در واقع همان فرمانروای اثنا عشریهٔ مورد نظر خواهد بود.
اتفاقنظر دانشمندان
این شیوهی محاسبه و تقسیمبندی، مورد توافق و استفادهی هر دو مکتب نجومی رومی و هندی بوده است و نشاندهندهی دقت و هماهنگی میان فرهنگهای مختلف در مطالعات نجومی است. برای مطالعهی بیشتر در این زمینه، میتوان به کتاب «التفهیم» ابوریحان بیرونی، صفحات ۴۱۵ و ۴۱۶، چاپ تهران مراجعه نمود.