گله چال

حسود گو گله کم کن که نیست هر دستی سزای خاتم و نه هر سری سزای کلاه

شبم ز روز گرفتارتر به مشغلهٔ تو که تا سحر به خیال تو می‌کنم گله تو

اندر گلهٔ خلق، چو یوسف چو شبانی(؟) بینند چنین در گله از گرگ، غنم را