پیلان جوق

ببستند ز آهن به گردش سرای پس پشت، پیلان جنگی به پای

ز پیلان و آن لشکر بی شمار شکست اندر آمد به ایران سوار

چو پیلان راز خود با کس نگفتم چو پیله در گلیم خویش خفتم

به هر سو بوی خشم او گذشتی رخ پیلان ز بادش لقوه گشتی

بدین ژنده پیلان فرستم بشاه همان تخت زرین و زرین کلاه