وادی خاموشان

گرچه پروانه ندارد خطر از شمع خموش حرف یک سوخته پروانه خاموشان است

ز خوان عالم بالاست رزق خاموشان سحاب آب دهد تیغ کوهساران را

مطلب نور بصیرت ز پریشان سخنان کاین چراغی است که در خانه خاموشان است

شور می نوشان نگر وان نور خاموشان نگر جملگی سر گشت آن کو مرد اندر پای دل

خاک ما از عافیت آباد خاموشان بود حرف نتوان بر لب ما چون لب پیمانه بست

چه قبله کرده‌ای این گفت و گو را طلب کن درس خاموشان کدامست