علی بهایی

لغت نامه دهخدا

علی بهایی.[ ع َ ی ِ ب َ ] ( اِخ ) ابن عبداﷲ بهائی دمشقی غزولی، ملقّب به علاءالدین. ادیب بود و در سال 815 هَ. ق. دردمشق درگذشت. رجوع به «غزولی » و به مآخذ ذیل شود: معجم المؤلفین ج 7 ص 132. فهرست الخدیویة ج 4 ص 335. الضوءاللامع سخاوی ج 5 ص 254. کشف الظنون حاجی خلیفه ص 1717.

فرهنگ فارسی

ابن عبدالله بهائی دمشقی غزولی ملقب به علائ الدین ادیب بود و در سال ۸۱۵ قمری در دمشق درگذشت

جمله سازی با علی بهایی

در میان کردها همچنین مردمی با مذاهب مسیحی، یهودی و بهایی زندگی می‌کنند.
نز با لقبی بوی و بَهایَم بفزودی نز بی لقبی کاست ز من بوی و بهایی
اگر تو از دل و جان دوستداری کسی کو گوهرش نبود بهایی
نخرید کسی جان بهایی به زر و سیم تا نامدش اسراسر علوم تو پدیدار
او سرشناس‌ترین شرق‌شناس انگلیسی بود که بسیاری از کتب و مقالاتش را در مورد مذهب بابی و بهایی نوشته‌است.
به حشر دیدهٔ بی‌اشک را بهایی نیست گهر ز قدر فتد چون ز آب می‌افتد
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
تعداد یعنی چه؟
تعداد یعنی چه؟
لاشی یعنی چه؟
لاشی یعنی چه؟
فال امروز
فال امروز