راد شدن

می خرامید اینچنین آن شاه راد تا گذارش بر در باغ اوفتاد

بپذرفت او را براهیم راد زکردار آیین بد، توبه داد

همی گفت این را بخوانیم راد به گیتی نباشیم ازین نیز شاد

رسولی تو از آن دست و کف راد که تا جاوید طوق گردنم باد

چو بشنید ازین سان فرامرز راد برانگیخت باره به کردار باد

نشینند و گویند مردان راد به نیکی نیارند نام تو یاد