در تفسير قرطبى از امام صادق عليه السّلام نقل شده است: (( بسم اللّه )) تاج سوره هاست. تنها در آغاز سوره برائت (سوره توبه ) بسم اللّه نيامده و اين به فرموده حضرت على عليه السّلام به خاطر آن است كه (( بسم اللّه )) كلمه امان و رحمت است، واعلام برائت از كفّار و مشركين، با اظهار محبّت ورحمت سازگار نيست.(15)
در واقع اين فقط به معناى اشك ريختن بر اجحافى كه به مظلوم رانده شده است نمىباشد بلكه بدون اشك نيز مى توان با عزادارى پرده از چهره كريه ظالم برداشت.اگر چه ظلمى كه به مظلوم مى شود آن قدر جانسوز است كه ممكن نيست عزادارى از اشكتهى باشد اما آنچه در فلسفه عزادارى نيز گفته شد،اصل بر برائت ظالم است.
در اثر اين اعمال بود كه عامه مسلمين از باطنيه برائت كرده آنان را خارج از آيين اسلامشمردند و حتى ((عبيداللّه مهدى )) پادشاه فاطمى كه آن روزها در افريقا طلوع كرده، خودرا مهدى موعود و امام اسماعيليه معرفى مى كرد، از قرامطه بيزارى جست.
او در پی رویدادهای پس از انتخابات دهمین دوره ریاست‌جمهوری، دستگیر و زندانی شد. آیت‌الله خزعلی در اعلامیه‌ای از فرزندش اعلام برائت کرد. ابوالقاسم خزعلی در این برائت‌نامه می‌گوید:
پس از آن رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم با عايشه آشتى كرد و به او رجوعنمود، و قرآن در برائت عايشه نازل گرديد، و اين مسئله باعث شد كه عايشه همانند انسانپيروزمند بعد از شكست، زبان بگشايد، و لغزشهايى در گفتار او آشكار شود، و همهگفته هاى او را براى على عليه السلام و فاطمه بازگو نمودند، و همه اينمسائل باعث شدت حال و تشديد امر گرديد.
