کاخ ج

بسا بچرخ بر آورده کاخ دشمن تو بیارمیده ز بیم زوال و یافته هال

ای کاخ روح‌پرور و ای قصر دلگشای چون روضه دلفریبی و چون خلد جانفزای

درودم رسانید و بعد از درود به کاخ من آمد ز گنبد فرود

به سایه ی پدر اندر نهاده بودم رخت پی دو نان نه مرا ره به کاخ دونان بود

یکی لوح دید از برش لاجورد نوشته که این کاخ،گرشسب کرد