«لوس شدن» به معنای رفتار کردن به گونه‌ای است که فرد به راحتی طلب توجه، محبت یا امتیاز می‌کند و تحمل سختی یا مخالفت را ندارد. این صفت معمولاً در کودکان یا حتی بزرگسالانی که بیش از حد مورد نوازش یا محبت قرار گرفته‌اند، دیده می‌شود. فرد لوس معمولاً انتظار دارد که دیگران به خواسته‌هایش سریع پاسخ دهند و اگر مخالفت یا محدودیتی ببیند، ناراحت یا عصبانی می‌شود.
لوس شدن بیشتر نتیجه تربیت و رفتار اطرافیان است. وقتی فرد از همان کودکی همواره بدون تلاش و مسئولیت، به خواسته‌هایش پاسخ داده شود یا همیشه مورد توجه خاص قرار گیرد، ممکن است عادت به لوس بودن پیدا کند. این رفتار می‌تواند باعث شود که فرد در محیط‌های اجتماعی یا کاری دچار مشکلاتی شود، زیرا انتظار دارد همیشه شرایط طبق میل او باشد و کمتر انعطاف‌پذیر است.
به طور خلاصه، «لوس شدن» نشان‌دهنده وابستگی بیش از حد به توجه و محبت دیگران و ضعف در تحمل محرومیت یا مخالفت است. این صفت معمولاً یک رفتار تربیتی منفی محسوب می‌شود و می‌تواند باعث ایجاد مشکلات در روابط اجتماعی، تحصیلی و شغلی فرد شود. مقابله با لوس شدن نیازمند تعادل در محبت و تربیت و آموزش تحمل سختی‌ها و مسئولیت‌پذیری است.
