رامسس اول، بنیان‌گذار و سرسلسله خاندان نوزدهم فراعنه مصر باستان است. این شخصیت تاریخی که بر اساس منابع، دوره حکمرانی وی در حدود سالهای 1320 تا 1318 پیش از میلاد (ق.م.) تخمین زده می‌شود، نقطه‌عطف مهمی در تاریخ سیاسی مصر محسوب می‌گردد. تأسیس دودمان نوزدهم به دست او، پایان‌دهنده دوره‌ای از ناآرامی‌ها یا انتقال قدرت بود و حکمرانی دودمان‌هایی را آغاز کرد که برای تقریباً دو قرن (از قرن چهاردهم یا پانزدهم پیش از میلاد) بر سرزمین مصر سایه افکندند و میراثی پربار از خود بر جای نهادند.
اگرچه دوره سلطنت خود رامسس اول کوتاه بود، اما اهمیت وی در جایگاه بنیان‌گذار دودمان نوزدهم نهفته است. این خاندان، که وارثان سلسله هجدهم و دوران اقتدار امپراتوری مصر بودند، مسئولیت حفظ و گسترش نفوذ مصر در خاور نزدیک را بر عهده گرفتند. این دوره، که اغلب با عنوان «عصر نوین» شناخته می‌شود، شاهد ظهور فراعنه‌ی قدرتمند و مشهوری چون ستی اول و مشهورترین آن‌ها، رامسس دوم (بزرگ)، بود که دوران شکوفایی نظامی، معماری عظیم و اوج قدرت امپراتوری مصر را رقم زدند.
اطلاعات دقیق‌تر و جزئیات تاریخی پیرامون دوران رامسس اول و جایگاه او در ساختار قدرت دودمان نوزدهم، نیازمند ارجاع به متون تخصصی تاریخ مصر باستان است. منابع اصلی پژوهشی، مانند منابعی که به تاریخ مصر قدیم اشاره دارند (همانند ارجاعات ذکر شده به صفحات 20 و 68)، نقش این فرمانروا را در تثبیت پایه‌های یک دوره طولانی از فرمانروایی مقتدرانه مشخص می‌سازند. مطالعه این منابع برای درک کامل تحولات سیاسی و فرهنگی پس از بر تخت نشستن این دودمان ضروری است.
