جامه در بر کردن که در لغت‌نامه‌های کهن به معنای جامه بر تن کردن یا جامه پوشیدن تعریف شده است، در زبان معیار و رسمی فارسی امروزی معادل‌های دقیق‌تر و بلیغ‌تری می‌یابد. این عبارت ریشه در ادبیات فاخر و سنتی دارد و اشاره به عمل پوشیدن پوشاک دارد؛ با این حال، برای حفظ شأن و رسمیت متن، مناسب‌تر است از واژگانی چون ملبس شدن، جامه‌پوشی نمودن یا پوشیدن ردا و لباس استفاده شود. این عمل، فراتر از صرف پوشاندن بدن، حامل مفاهیم اجتماعی و فرهنگی متعددی است که در بستر تاریخ تکامل یافته است.
فرایند ملبس شدن از منظر فرهنگی، نمودار انتقال از وضعیت انفعال به فعال بودن در عرصۀ اجتماع است. پوشیدن جامه، نخستین لایۀ محافظتی فرد در برابر عوامل محیطی و نمادین‌ترین پوشش برای ورود به تعاملات اجتماعی محسوب می‌شود. در فرهنگ ایرانی، نوع و کیفیت جامه نه تنها نشان‌دهندۀ وضعیت مالی و طبقاتی فرد است، بلکه بازتابی از منش، جایگاه شغلی و میزان پایبندی او به آداب و رسوم محسوب می‌گردد. بنابراین، جامه در بر کردن صرفاً یک کنش فیزیکی نیست، بلکه عملی است که با آن فرد، هویت اجتماعی خود را به نمایش می‌گذارد و جایگاه خود را در ساختار جامعه تثبیت می‌کند.
