بشارت به انابه کنندگان

[ویکی فقه] بشارت به انابه کنندگان (قرآن). خداوند در جاهای مختلف بشارتهایی را به مومنان و پیامبران داده است که یکی از آنها بشارت به توبه کنندگان می باشد.
بشارت خداوند، به پرهیزکنندگان از پرستش طاغوت و انابه کنندگان به سوی خداوند:و الّذین اجتنبوا الطَّغوت أن یعبدوها و أنابوا إلی اللّه لهم البشری فبشّر عباد. کسانی که از عبادت طاغوت اجتناب کردند و به سوی خداوند بازگشتند بشارت از آن آنها است، بنا بر این بندگان مرا بشارت ده.با توجه به اینکه" بشری" در اینجا مطلق است همه گونه بشارت بر نعمتهای الهی اعم از مادی و معنوی را شامل می شود، اما این بشارت وسیع و گسترده مخصوص کسانی است که از پرستش طاغوت اجتناب ورزند، و به سوی خدا باز آیند که مجموع ایمان و اعمال صالح در همین جمله جمع است.زیرا" طاغوت" در اصل از ماده" طغیان" به معنی تعدی و تجاوز از حد و مرز است، و لذا این کلمه بر هر متجاوز، و هر معبودی جز خدا، مانند شیطان و حکام جبار اطلاق می شود (این کلمه در واحد و در جمع هر دو به کار می رود) بنا بر این" اجتناب از طاغوت" با این معنی وسیع و گسترده، دوری از هر گونه شرک و بت پرستی و هواپرستی و شیطان پرستی و تسلیم در برابر حاکمان جبار و سلطه گران ستمکار را فرا می گیرد،" انابه الی اللَّه" جامع روح تقوی و پرهیزگاری و ایمان است، و البته چنین کسانی درخور بشارتند.

💡 و از آنجا كه آيات گذشته مجرمان را تهديد به انتقام، و مؤ منان را بشارت به امامت وپيشوائى و پيروزى مى داد، در اينجا كفار از روى غرور و نخوت اين سؤال را مطرح مى كنند كه اين وعده ها و وعيدها كى عملى خواهد شد؟ چنانكه قرآن مى فرمايد:(آنها مى گويند: اگر راست مى گوئيد اين فتح و پيروزى شما چه زمانى خواهدبود)؟! (و يقولون متى هذا الفتح ان كنتم صادقين ).

💡 1 قرآن مى فرمايد: تَحِيّتُهم يَومَ يَلقَونَهُ سَلامٌ و اَعَدّ لَهم اءجراً كرِيماً(239)به هنگام مرگ و رسيدن به لقاءاللّه، با نيكوكاران به احترام برخورد شده و با سلامو امنيّت و بشارت به اينكه خداوند براى آنان اجر كريم آماده فرموده است، وارد برزخ وبهشت مى شوند.

💡 - روايت سوم درباره استجابت دعاى زكريا عليه السلام است. وقتى او خطاب به درگاهالهى گفت: خدايا! از جانب خودت فرزندى شايسته و جانشينى صالح به من عطا فرما،خداوند اسماء خمسه را به او تعليم داد و بشارت به يحيى زمانى به او داده شد كهخداوند را به حق حسين سوگند داد.

💡 و حاصل كلام ما اين است كه اشتمال آيات مورد بحث بر مساءله بشارت به ولادت اسحاق ويعقوب و بر مجادله ابراهيم كه ظاهرا در قبل از هلاكت قوم لوط است باعث مى شود كهبشارتى كه در هر سه سوره (سوره حجر و هود و ذاريات ) است يك داستان باشد و آنعبارت باشد از بشارت به ولادت اسحاق و يعقوبقبل از وقوع عذاب بر قوم لوط و اين ظهور، خود باعث وهن و سستى روايت است و روايت ازاين نظر بسيار موهون مى شود.