بس هم زنی

ازین پس مرا خام و شمشیر بس همان نقل من بیلک و تیر بس

تو را بس همین نکته گر عاقلی بیابی اگر مرد صاحبدلی

دعا از من دو باشد شاه را بس همی گویم همی تا باشدم جان

مرد را بس همین گنه که قدم از مقرّ امان نهد بیرون

چو در زیستن برتری دید و بس همی جست آن پایه در هر نفس

باطل آمد لا ملا نزد حکیم از بس همی بر فراز سطح گردون گرد میدان می‌رسد