احمد بن محمد رازی

قاضى نور الله از جمعى از اصحاب روايت نموده كه روزى (در بغداد) در حضورابولحسن على بن محمد سيمرى (چهارمين نايب خاص امام زمان (عليه السلام ) در غيبتصغرى ) نشسته بوديم، ناگاه فرمود: رحم الله على بن الحسين بن بابويه : خداوند على بن حسين بايوه را رحمت كند (نظر به اينكه اين جملهمعمولا در مورد مردگان گفته مى شود) بعضى از حاضران گفتند: او زنده است.

337- محمد بن على بن محمد عربى (560 - 643 يا 7 يا 8) بزرگترين عارف قرنهفتم است. وى به ((ابن عربى ))، ((محى الدين ))و ((شيخ اكبر)) شهرت دارد. حدود2000 اثر به وى منسوب است كه مهمترين آنها: فتوحات مكيه، فصوص الحكم،التجليات الالهية، انشاء الدواثر و تفسير قرآن مى باشد. كتاب فصوص وى ازكتابهاى اصلى و مهم درسى عرفان محسوب مى شود و امام خمينى (س ) بر آن حواشىنفيسى نوشته اند.

این مسجد را یک معمار قزوینی به نام ابوعمر بن محمد القزوینی (معروف به بواسار کسرار) ساخته و نام او نیز در بالای محراب در زیر کتیبه دور گنبد، در ۲ سطح نقش بسته‌است.

گویند در سال (۱۲۵۰) الشیخ سلیمان بن محمد آل مالک الشحی والی شهر بخاء بدستور الامام بن سلطان الیعربی. این قلعه را بنا نهاده‌است. ساکنان این منطقه از این قلعه به‌عنوان یک

فتح سمندر به دست سلمان در خلافت عثمان (۲۳–۳۵/ ۶۴۴–۶۵۶) صورت گرفت. به هر طریق هنگامی که مروان بن محمد به سرزمین خزران حمله برد (بعد از ۱۱۷/ ۷۳۵)، پایتخت ایشان در کنار ولگا بود. مسعودی می‌گوید ساکنان سمندر (ترقو؟) در روزگار او هنوز خزر بودند.