دامنجان

دامنجان. [ م َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان هریس بخش مرکزی شهرستان سراب واقع در 22هزارگزی جنوب باختری سراب و 10هزارگزی شوسه سراب به تبریز. جلگه است و معتدل و دارای 888 سکنه. آب آن از نهر و چاه است و محصول آن غلات و بزرک. شغل مردم آنجا زراعت و گله داری است و راه آن مالروست. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4 ).
دامنجان. [ م َ ] ( اِخ ) دهی از دهستان ماروسک بخش سرولایت شهرستان نیشابور. واقع در 24هزارگزی جنوب چکنه بالا. کوهستانی است و معتدل و دارای 231 تن سکنه. آب آن ازقنات است و محصول آن غلات. شغل مردم آنجا زراعت و راه آنجا مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9 ).

دامنجان (سراب). damanjan یکی از روستاهای استان آذربایجان شرقی است که در دهستان ابرغان بخش مرکزی شهرستان سراب واقع شده است.

💡 امیلی لوریمر و همسرش این داستان را در اوایلِ قرنِ بیستمِ میلادی ثبت کرده بودند. روایتی آذربايجانی از آن را صمد بهرنگی و بهروز دهقانی در افسانه‌های آذربایجان آوردند. روایتی بجنوردی از این داستان را ابوالقاسم انجوی شیرازی به سالِ ۱۳۵۲ در جلدِ یکُمِ قصّه‌های ایرانی منتشر کرد. روایتی دامنجانی را هم حمیدرضا خزاعی ثبت کرده است. روایتِ بسیار متفاوتی را هم آزاده پشوتنی‌زاده به سالِ ۱۳۹۹ ضبط کرده است.

💡 چنان‌که گفته شد طاغان، از روستاهای ییلاقی و رودکده‌های رشته‌کوه‌های بینالود است که در حوزه شمال دشت نیشابور واقع شده. ارتفاع آن از سطح دریا حدود ۱۵۰۰ متر می‌باشد. ریخت عمومی ناحیه طاغان را در ۵ بخش، می‌توان توصیف نمود:الف) «بافت مسکونی روستای طاغان» که در بخش جنوب شرقی این ناحیه، استقرار یافته‌است. ب) «باغ‌ها و اراضی کشاورزی» که در سه جبهه شمالی، شرقی و جنوبی، روستای طاغان را دربر گرفته‌اند. پ) «کوه‌ها و کوهپایه‌ها» که نما و عارضه طبیعی عمومی این ناحیه‌اند و در دو نوار شمالی و جنوبی، مشرف بر دره‌ای هستند که روستای طاغان، باغ‌ها و اراضی پیوسته به روستا در آن استقرار یافته‌اند. ت) «جاده طاغان» که با طی مسافتی در حدود ۵/۶ کیلومتر به سوی شرق، به جاده بار-فیروزه-نیشابور می‌رسد. این جاده با ادامه مسیر راهی به طول ۶ کیلومتر به سوی غرب به روستای «درخت جوز» می‌رسد. دو انشعاب از این جاده به سوی شمال؛ در فاصله‌ای از شرق روستای طاغان، راه ارتباطی به روستای دامنجان و در فاصله‌ای از غرب طاغان، راه ارتباطی با روستای اریه واقع شده‌است. ث) «رودخانه طاغان»، که عنصر حیاتی این ناحیه است و از دوران‌های کهن، به عنوان منبع تأمین آب باغات و شکل‌گیری و تداوم حیات اجتماعی و روستایی در این منطقه، ایفای نقش نموده و می‌نماید.