غم خوردن

چنان خو کرد با دل غم، که گویی بجز غم خوردن او را نیست کاری

به روزِ ابر، غم خوردن صواب است تو شادی کن که امروز آفتاب است

و لکن نه هر کسی سزای زخم اوست، و نه هر جانی شایسته غم خوردن اوست.

به غم خوردن نکردی هیچ تقصیر چه شاید کرد با تاراج تقدیر

ای آنکه خوش است در فراقت مردن در هجر تو چاره نیست جز غم خوردن

مباش بندهٔ آن کز غم تو آزادست غمش مخور، که به غم خوردن تو دلشادست