عزیزالوجود

کلمه‌ی «عزیزالوجود» ترکیبی است که از دو بخش تشکیل شده است: «عزیز» و «وجود». در متون فارسی و عربی، این واژه دو معنای اصلی دارد. اول، ارجمند و گرامی؛ یعنی کسی یا چیزی که از نظر ارزش و مقام بالاترین احترام و عزت را دارد. این کاربرد بیشتر برای خطاب و توصیف افراد محترم و بزرگان به کار می‌رود و بیانگر احترام، شأن و جایگاه والای آن شخص است. دوم، کمیاب و نادر؛ یعنی موجودی یا چیزی که یافتنش سخت و ارزشمند است و در نوع خود منحصر به فرد به حساب می‌آید. این معنا معمولاً در توصیف اشیاء، موجودات یا افراد استثنایی که یافتن آن‌ها دشوار است، به کار می‌رود. به طور کلی، «عزیزالوجود» واژه‌ای ستایشی و مثبت است که هم به ارزش و احترام بالا و هم به کمیابی و نادر بودن اشاره دارد. در ادبیات فارسی و متون دینی، این اصطلاح برای تأکید بر مقام ویژه، احترام یا ارزش نادر کسی یا چیزی استفاده می‌شود. به عنوان مثال «این کتاب، نزد اهل علم عزیزالوجود است» یعنی کتابی گرانقدر و کمیاب است که ارزش زیادی دارد.