سپهداری

ای عربده جو خیل سپاه تو کم از کیست هر سرو سپهداری و هر لاله سواری است

ای بلند اختر سپهداری که پیش شهریار نام تو اسپهبد شیر اوژن وگرد افگن است

اجل چون کوس بنوازد کجا فریادرس باشد سپهبد را سپهداری جهانبان را جهانبانی

ز هر شَهری سپهداری و شاهی. ز هر مَرزی پری‌رویی و ماهی.

شهریارا چو سپهدار تو این میرد لیر به سپهداری کس بر ننهاده ست کلاه