سهی قامت

لغت نامه دهخدا

سهی قامت.[ س َ م َ ] ( ص مرکب ) بلندبالا. بلندقامت:
شنیدم سهی قامت سیم تن
که میرفت و میگفت با خویشتن.سعدی.

فرهنگ فارسی

بلند بالا قامت رسا

جمله سازی با سهی قامت

توئی آن سرو سهی قامت فرخنده لقا که بود کاخ فلک ناصردین کاشمرت
نایافته طوطی بلب چشمه کوثر چون سرو سهی قامت تو نشو و نمائی
ای سرو سهی قامت خوش رفتارم دریاب که شد گرچه نهان میدارم
گل لطافت دارد و سرو اعتدال تو سهی قامت هم آن داری هم این
یا مگر شیفته سرو سهی قامت تست که بر آهنگ نوا زد همه در پرده راست
چند سوی چمن آیم به هوایت چو صبا یک ره ای سرو سهی قامت رعنا بنما
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
سیالیت
سیالیت
مبدأ
مبدأ
ایت
ایت
می نگارد
می نگارد