لغت نامه دهخدا
دل عدو برداز خوردن سنان در رزم
چنین هزار زند دل اگر سنان اینست.میرخسرو ( از آنندراج ).لب تشنه تیغیم بگو قاتل ما را
کو آب که شیرینی جان زد دل ما را.دانش ( از آنندراج ).بی لب لعل تو می خوردیم دل را زد شراب
محتسب بنشین که ما را باده خود کرد احتساب.حسن بیگ رفیع ( از آنندراج ).کم نشد تأثیر میل آن دهانم اندکی
گرچه دل را شهد و شکر اندک اندک می زند.تأثیر ( از آنندراج ).|| به تپش درآمدن. تپیدن بسبب اشعار به مطلبی یا ملهم شدن به چیزی: گفتند سیّاحی بر در است میگوید حدیثی مهم دارم، دلم بزد که از خوارزم آمده است. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 326 ). رجوع به دل زدن ذیل زدن، و به دلزدگی و دلزده در ردیفهای خود شود.
