خسی

در هجر تو گر دلم گراید به خسی در بر نگذارمش که سازم هوسی

سیرت آزادگان از سفلگان هرگز مجوی کی بود چون سرو سوسن هر کجا خار و خسی

گرچه در مستی خسی را تو مراعاتی کنی و آنک نفی محض باشد گرچه اثباتی کنی

طمع مکن ز کسی و مشو ذلیل خسی ز فضل ما بطلب هرچه باشدت دلخواه

ظالم از مظلوم کی داند کسی کو بود سخرهٔ هوا همچون خسی

میان دست‌های گل اگر بینی خسی برکش کنار برگ‌های گل اگر خاری بود برکن