لغت نامه دهخدا
حسن دمشقی. [ ح َ س َ ن ِ دِ م َ ] ( اِخ ) ابن وهب بن محمدبن علی شاعر درگذشته 475 هَ. ق. او راست: «بهجةالزمان » در ادب و «زمام الصبا». ( هدیةالعارفین ج 1 ص 276 ).
حسن دمشقی
حسن دمشقی. [ ح َ س َ ن ِ دِ م َ ] ( اِخ ) ابن وهب بن محمدبن علی شاعر درگذشته 475 هَ. ق. او راست: «بهجةالزمان » در ادب و «زمام الصبا». ( هدیةالعارفین ج 1 ص 276 ).
فرهنگ فارسی
جمله سازی با حسن دمشقی
دنیا بنت حسن دمشقی یا دنیا دمشقیّه (۱۲۷۹–۱۳۵۸م) بانوی محدث شامی بود.
