لغت نامه دهخدا
سر بر زمین سجده نهاده ست بی رکوع
آن کونه زاوصیا بسوی انبیا شده ست
از علم بی نصیب نمانده ست لاجرم
هر کو به انبیا ز ره اوصیا شده ست.ناصرخسرو.رجوع به ماده بعد شود.
اوصیا
سر بر زمین سجده نهاده ست بی رکوع
آن کونه زاوصیا بسوی انبیا شده ست
از علم بی نصیب نمانده ست لاجرم
هر کو به انبیا ز ره اوصیا شده ست.ناصرخسرو.رجوع به ماده بعد شود.
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
جمله سازی با اوصیا
گرفته ز آدم و نوح و خلیل و هُود و شُعیب ز انبیا همه تا اوصیا و پس امثال
خوار اینقدر عزیز خدا در میان خلق گیرم حسین نزد شما اوصیا نبود
شرع و قرآن هم، اوصیا دانند همه را دیگران کجا دانند؟
نائب مناب ختم رسل شاه اوصیا مسند نشین عرصه کن مظهر خدا
ز انبیا همه اقدم بر اوصیا خاتم امام اکبر و اعظم خلیفه ی رحمان