نخل بالا

لغت نامه دهخدا

نخل بالا. [ ن َ ] ( ص مرکب ) که قد او در رسایی چون نخل بود. مستقیم اندام. تناور. بلندقد. بالابلند:
سر زنگی نخل بالا فتاد
چو زنگی که از نخل خرما فتاد.نظامی.

فرهنگ فارسی

که قد او در رسایی چون نخل بود بالا بلند بلند قد.

جمله سازی با نخل بالا

سر زنگی نخل بالا فتاد چو زنگی که از نخل خرما فتاد
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال فرشتگان فال فرشتگان فال فنجان فال فنجان فال تک نیت فال تک نیت فال درخت فال درخت